تين كلاينت

مجازي‌سازي پايگاه داده

مجازي‌سازي پايگاه داده جداشدن لايه پايگاه داده است، كه بين لايه‌هاي ذخيره‌سازي و برنامه در داخل برنامه كاربرد قرار دارد.
مجازي‌سازي پايگاه داده امكان تغيير مسير از فيزيكي  به سمت منطق يا مجازي را فراهم مي‌آورد.
مجازي‌سازي، منابع محاسبه و ذخيره‌سازي را فعال مي‌كند تا طبق تقاضا مشترك و اختصاصي شوند.
اين كار هم اشتراك منابع سرور واحد را براي چند درخواست و هم جمع‌كردن منابع سرور به يك پايگاه داده يا يك خوشه منطقي را ممكن مي‌سازد.
در هر دو مورد، مجازي‌سازي پايگاه داده باعث افزايش انعطاف‌پذيري، تخصيص فضاي بيشتر و كارآمدي بيشتر منابع مي‌شود.

1 مجازي سازي

2 مجازي سازي چيست

3 تاريخچه مجازي سازي

4 مجازي سازي برنامه ها

5 جزوه مجازي سازي

6 خدمات مجازي سازي

7 مجازي سازي سرورها

8 مجازي سازي سرور

9 مجازي سازي شبكه هاي كامپيوتري

10 مجازي سازي سرور چيست

11 مجازي سازي شبكه چيست

12 مجازي سازي در شبكه

13 ضرورت مجازي سازي

14 طريقه مجازي سازي

15 مجازي سازي كاركردهاي شبكه

16 مقاله مجازي سازي شبكه

براي دانلود اينجا كليك كنيد.

عمل تقسيم ذخاير داده به‌عنوان يك پايگاه داده در حال رشد، چندين دهه است كه مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دو روش اصلي وجود دارد كه داده‌ها در سيستم‌هاي مديريت داده تقسيم مي‌شوند:

1-      بانك اطلاعاتي مشترك - معماري كه در آن فرض مي‌شود همه گره‌هاي خوشه‌اي بانك اطلاعاتي يك قسمت واحد دارند.
ارتباطات درون گره‌اي براي همگام‌سازي فعاليت‌هاي به روز رساني انجام شده توسط گره‌هاي مختلف روي خوشه استفاده مي‌شود.
سيستم‌هاي مديريت داده‌هاي اشتراكي به خوشه‌هاي گره تك رقمي محدود مي‌شوند.

2-      پايگاه داده غير اشتراكي- معماري كه در آن تمام داده‌ها به قسمت‌هاي داخلي مديريت شده با مرزهاي مكان مشخص داده‌ها كاملاً تفكيك شده است.

در تقسيم‌بندي مجازي ، داده‌هاي منطقي با ايجاد و مديريت تعداد زيادي از بخش‌هاي داده (100 تا 1000) از داده‌هاي فيزيكي به دست مي‌آيند.
از آنجا كه آن‌ها به‌طور اتوماتيك نگهداري مي‌شوند، در نتيجه منابع كمي براي مديريت پارتيشن‌ها مورد نياز است.
اين نوع از پارتيشن‌بندي گسترده منجر به موارد زير مي‌شود:

• پارتيشن‌هايي كه كوچك هستند، با كارايي بالايي اداره مي‌شوند و بار متعادلي دارند.
• سيستم‌هايي كه براي تعريف پارتيشن‌هاي اضافي حتي براي تغيير سخت‌افزار، نيازي به وقايع مجدد ندارند.

معماري‌هاي "داده‌هاي اشتراكي" و "اشتراك‌گذاري نشده" مقياس‌پذيري را از طريق چندين بخش داده و استنطاق تقسيم‌بندي متقاطع و پردازش معاملات بدون اسكن كامل پارتيشن، ممكن مي‌سازد.