تين كلاينت

مجازي‌سازي توابع شبكه چيست؟

مجازي‌سازي توابع شبكه يا Network functions virtualization (NFV) ، جايگزيني سخت‌افزار لوازم شبكه با دستگاه‌هاي مجازي است كه نرم‌افزارها و فرايندهاي در حال اجرا را كنترل مي‌كنند.
به‌عبارت‌ديگر  مجازي‌سازي توابع شبكه يعني ارائه سرويس‌هاي مختلف شبكه بدون نياز به سخت‌افزار و اين به معني عدم وابستگي به سخت‌افزار است.

NFV به تكنيك‌هاي سنتي مجازي‌سازي سرور مانند آن‌هايي كه در IT استفاده مي‌شود ، متكي است ، اما با آن تفاوت دارد.
يك عملكرد شبكه مجازي يا VNF ممكن است متشكل از يك يا چند ماشين مجازي باشد كه نرم‌افزارها و پردازش‌هاي مختلفي را اجرا مي‌كنند.
مجازي سازي توابع شبكه  (NFV)يك گونه معماري شبكه است كه استفاده از مجازي‌سازي فناوري اطلاعات را بنا به تكنولوژي‌هاي مجازي‌سازي، داخل كلاس‌هاي توابع گره‌هاي شبكه پيشنهاد مي‌كند.
تا بتوانيم بلاك‌هايي كه به هم وصل مي‌شوند يا سرويس‌هاي ارتباطي را به وجود مي‌آورند را هميشه بسازيم.
عملكرد NFV اين‌طور است كه روي يك پلت فرم ابري زيرساخت قرار مي‌گيرد و بعد فانكشن ها به وجود مي‌آيند.
 load،balancing ،DNS ،Routing ،switching  همه توسط خود كاربر (كه مي‌تواند هم كاربر عادي باشد هم ارائه‌دهنده ابر) تعريف مي‌شوند و ديگر احتياج به متخصص براي راه‌اندازي اين ابزارها نيست.

1 مجازي سازي

2 مجازي سازي چيست

3 تاريخچه مجازي سازي

4 مجازي سازي برنامه ها

5 جزوه مجازي سازي

6 خدمات مجازي سازي

7 مجازي سازي سرورها

8 مجازي سازي سرور

9 مجازي سازي شبكه هاي كامپيوتري

10 مجازي سازي سرور چيست

11 مجازي سازي شبكه چيست

12 مجازي سازي در شبكه

13 ضرورت مجازي سازي

14 طريقه مجازي سازي

15 مجازي سازي كاركردهاي شبكه

16 مقاله مجازي سازي شبكه

براي دانلود اينجا را كليك كنيد.

NFV فريم ورك داراي سه بخش اصلي است: 

• توابع شبكه مجازي شده (NFV) پياده‌سازي نرم‌افزاري توابع شبكه است كه مي‌تواند در زيرساخت مجازي تابع شبكه(NFVI) مستقر شود.
• زيرساخت NFV، همه اجزاي سخت‌افزاري و نرم‌افزاري است كه محيطي كه VNF ها در آن مستقرند را مي‌سازد. زيرساخت NFV قادر است در مكان‌هاي مختلفي مستقر شود. شبكه، ارتباط بين اين مكان‌ها را مطابق زيرساخت NFV مشخص مي‌كند.
• مديريت و تنظيم چهارچوب معماري مجازي توابع شبكه (NFV-MANO) داراي همه بلاك‌هاي توابع، مخازن داده‌اي كه توسط بلاك‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
  و نقاط مرجع و تعاملي كه اين بلاك‌هاي توابع از طريق آن اطلاعاتي كه براي مديريت و سازمان‌دهي NFVI ها و VNF ها لازم است را مبادله مي‌كنند و دارا مي‌باشد.

مجازي‌سازي پايگاه داده

مجازي‌سازي پايگاه داده جداشدن لايه پايگاه داده است، كه بين لايه‌هاي ذخيره‌سازي و برنامه در داخل برنامه كاربرد قرار دارد.
مجازي‌سازي پايگاه داده امكان تغيير مسير از فيزيكي  به سمت منطق يا مجازي را فراهم مي‌آورد.
مجازي‌سازي، منابع محاسبه و ذخيره‌سازي را فعال مي‌كند تا طبق تقاضا مشترك و اختصاصي شوند.
اين كار هم اشتراك منابع سرور واحد را براي چند درخواست و هم جمع‌كردن منابع سرور به يك پايگاه داده يا يك خوشه منطقي را ممكن مي‌سازد.
در هر دو مورد، مجازي‌سازي پايگاه داده باعث افزايش انعطاف‌پذيري، تخصيص فضاي بيشتر و كارآمدي بيشتر منابع مي‌شود.

1 مجازي سازي

2 مجازي سازي چيست

3 تاريخچه مجازي سازي

4 مجازي سازي برنامه ها

5 جزوه مجازي سازي

6 خدمات مجازي سازي

7 مجازي سازي سرورها

8 مجازي سازي سرور

9 مجازي سازي شبكه هاي كامپيوتري

10 مجازي سازي سرور چيست

11 مجازي سازي شبكه چيست

12 مجازي سازي در شبكه

13 ضرورت مجازي سازي

14 طريقه مجازي سازي

15 مجازي سازي كاركردهاي شبكه

16 مقاله مجازي سازي شبكه

براي دانلود اينجا كليك كنيد.

عمل تقسيم ذخاير داده به‌عنوان يك پايگاه داده در حال رشد، چندين دهه است كه مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
دو روش اصلي وجود دارد كه داده‌ها در سيستم‌هاي مديريت داده تقسيم مي‌شوند:

1-      بانك اطلاعاتي مشترك - معماري كه در آن فرض مي‌شود همه گره‌هاي خوشه‌اي بانك اطلاعاتي يك قسمت واحد دارند.
ارتباطات درون گره‌اي براي همگام‌سازي فعاليت‌هاي به روز رساني انجام شده توسط گره‌هاي مختلف روي خوشه استفاده مي‌شود.
سيستم‌هاي مديريت داده‌هاي اشتراكي به خوشه‌هاي گره تك رقمي محدود مي‌شوند.

2-      پايگاه داده غير اشتراكي- معماري كه در آن تمام داده‌ها به قسمت‌هاي داخلي مديريت شده با مرزهاي مكان مشخص داده‌ها كاملاً تفكيك شده است.

در تقسيم‌بندي مجازي ، داده‌هاي منطقي با ايجاد و مديريت تعداد زيادي از بخش‌هاي داده (100 تا 1000) از داده‌هاي فيزيكي به دست مي‌آيند.
از آنجا كه آن‌ها به‌طور اتوماتيك نگهداري مي‌شوند، در نتيجه منابع كمي براي مديريت پارتيشن‌ها مورد نياز است.
اين نوع از پارتيشن‌بندي گسترده منجر به موارد زير مي‌شود:

• پارتيشن‌هايي كه كوچك هستند، با كارايي بالايي اداره مي‌شوند و بار متعادلي دارند.
• سيستم‌هايي كه براي تعريف پارتيشن‌هاي اضافي حتي براي تغيير سخت‌افزار، نيازي به وقايع مجدد ندارند.

معماري‌هاي "داده‌هاي اشتراكي" و "اشتراك‌گذاري نشده" مقياس‌پذيري را از طريق چندين بخش داده و استنطاق تقسيم‌بندي متقاطع و پردازش معاملات بدون اسكن كامل پارتيشن، ممكن مي‌سازد.